Wybudowany w latach 1732-37, prawdopodobnie wg projektu Jakuba Fontany, a ufundowany przez marszałka wielkiego koronnego Franciszka Bielińskiego. W latach 1911-1913 gruntownie odrestaurowany i częściowo przebudowany wg projektu Hugona Kudery. Kościół wybudowano w stylu barokowym tzw. „baroku piemonckiego”. Obecna świątynia stoi na miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła p.w. św. Bartłomieja Apostoła. Jest to kościół murowany, tynkowany, orientowany, z nawą główną trójprzęsłową. Środkowe przęsło szersze od pozostałych, a w nim półkoliście zamknięte otwory arkadowe do bocznych kaplic. Wyposażenie wnętrza w dużej części barokowe m.in. ambona, wykonana w drewnie i bogatozdobiona motywami rybackimi, barokowy ołtarz boczny umieszczony w prawym skrzydle transeptu.